ध्यास नाविन्याचा

गेले २ दिवस मी कार्यालयात न जाता घरुनच काम करत आहे. परवा सगळ्यांना डुक्कर-तापाच्या ( स्वाइन फ्लु ) भीतीने कार्यालयात न येता घरुनच काम करा अस ई-पत्र ( इमेल) आलं होत. गेले २ दिवस मी घरीच माझं कार्यालय बनवलं आहे. २-३ लॅपटॉप च्या घोळ्क्यात बसून मी घरुनच काम करतोय. त्यात आज सुट्टी, त्यामुळे जास्तच कंटाळा आलाय. ना बाहेर कुठे फिरता येतय ना कुठे गाडी काढुन जात येतयं. सकाळपासुन एका प्रेझेंटेशन ( याच्यासाठीचा मराठी शब्द मला सापडला नाही) ची तयारी करत होतो. जेवण करुन थोडा झोपायचा प्रयत्नही करुन पाहिला. नंतर आले टाकुन केलेला चहा पिता पिता यू-ट्यूब वरचे काही चलचित्रही पाहिली. बातम्या ऐकल्या, ब्लॉग वाचले अगदी सगळे मेल सुद्धा तपासले. १-२ उगाचच दूरध्वनीही केले. पण कुठल्याही प्रकारे माझा कंटाळा दूर होइना. म्हणुन नवीन काहीतरी लिहावं यासाठी लेखनी हातात घेतली.

तसा मी खुप चंचल स्वभावाचा आहे असं मला नेहमी जाणवतं. म्हणजे असं की मी एकाच गोष्टी मध्ये जास्त वेळ स्वतःला अडकवून ठेवू शकत नाही. एखादी गोष्ट करताना मा़झं लक्ष हजार गोष्टींकडे विचलीत होतं. समोरचा माणूस जर माझ्याशी बोलत असेन तर त्याचं सगळंच बोलणं मी ए॑कून घेतो असं नाही. त्याचं बोलणं चालु असताना मी अगदी दुर कुठेतरी जाऊन येतो. कधी कधी स्वत:ला भुतकाळात लोटुन देतो. समोरच्या माणसाबद्द्ल काही आडाखे बांधतो. ते आडाखे जर बरोबर ठरले तर मनातल्या मनात हसतो, कधी कधी खिदळतो आणि स्वत:वरच खुष ही होतो. पण समोरच्याला अगदी त्याच मागमुस लागु न देता. मनात कितीतरी तरंग उमटत असतात, काही आपोआपच विरुन जातात, काही माझी साथ देतात.

या जगात प्रत्येक माणसाचा स्वभाव हा वेगळा असतो. माणुस हा काळाबरोबर धावत असतो अगदी घायकुतीला येइपर्यंत तो पळत असतो. जीवनाच्या प्रवाहात त्याला अनेक व्यक्ती भेटत असता, नाना रंगाच्या, नाना ढंगाच्या. काहींचे स्वभाव अगदी आपल्याशी मिळतेजुळते... अगदी आपल्यासारखे ... विरघळुन जावं त्यांच्यात अस वाटणारे. तर काहींचे अगदी आपल्या विरुद्ध. काही लोक अगदीच तह्रेवाईक. माणुस धावत असतो दररोज...नवीन क्षितीजाच्या शोधात. तो दररोज काहीतरी नवीन शोधत असतो कारण त्याला नाविन्याचा ध्यास असतो. दररोज नवीन स्वप्न बघत असतो, नवीन वर्तुळ तयार करत असतो. आणि हे तो जाणुनबाजुन करत असतो कारण नाविन्याचा ध्यास हे त्याचं ब्रीद !

आपल्या आयुष्यात कितीतरी घटना घडत असतात, काही अगदी आपल्या मनासारख्या तर काहीं अगदी अनपेक्षीतपणे...आपल्याला नको अशा. पण आपल्या सगळ्याच गोष्टींचा स्वीकार करावा लागतो. प्रत्येक गोष्ट अगदी आपल्याला हवी असेन त्त्याचपद्धतीने घडेल असं नाही. मग अशा वेळेस काय करावं. सरळ स्वताला झोकुन द्यावं आणि तो जस आपल्याला नेईन तस त्याच्या बरोबर जावं. अशावेळेस खुप हलकं हलकं वाटतं.

लिहताना सुदधा माझा चंचल स्वभाव मला सोडत नाही. तीन परिच्छेदामध्ये मी नवनवीन विषयाबद्दल लिहून गेलो. असो, त्यादिवशी मी एक कीर्तनाची सीडी घेऊन आलो, निवृत्ती महाराज देशमुख इंदोरिकर याचं एक खुप हसवणारं कीर्तन-प्रवचन आहे असं मी ऐकलं होतं म्हणून खास त्याची सीडी शोधून घेऊन आलो. नाव आहे "भाग्यवान माणसाची लक्षणे", पोट धरून हसाल. गावचा बाज आहे या प्रवचनाला, अगदी नगरी स्टाइल मध्ये. मी २-३ तास पोट धरुन हसलोय हे प्रवचन ए॓कताना. तुम्ही ते जरूर ऐका आणि मला सांगा तुम्हाला कसं वाटलं ते.

I have uploaded mp3 files on megaupload.com, here are the links for you

http://www.megaupload.com/?d=T72BTVBV
http://www.megaupload.com/?d=XW66G8YZ

-अजय